|
در این پژوهش آیاتی از جزءهای بیست و نهم و سیام قرآن مجید که درباره قیامت هستند،از منظر تحلیل گفتمان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند. هدف پژوهش این بود که مشخص شود ساختارهای گفتمان مدار به کار رفته هنگام سخن گفتن از قیامت کدامند و این ساختارها چه مفاهیم و محتوایی را درباره قیامت به مخاطب منتقل میکنند.ساختارهای گفتمان مدار به کار رفته در این آیات عبارت بودند از تعدی، وجهیت، کنش تعهدی و جملات پرسشی با کارکرد غیرمستقیم. از این ساختارها میتوان به این نتایج دستیافت: قاطعیت خداوند هنگام سخن گفتن از روز قیامت، هشدار و سعی در بیداری غافلان،تأکید خداوند بر سهمگین و وحشتناک بودن روز قیامت برای اخطار و هشدار به انسانها،قطعی و حتمی بودن وقوع قیامت.
|